Trap – aflevering elfendertig
Ja, het is dan toch gelukt. Op Pinksterzondag stond hij dan toch aan onze deur: de man die de buitentrap zou plaatsen.
Hij had gezegd dat hij ’s ochtends zou komen, en een hele dag zou werken. Dat bleek wat optimistisch, want het was toch al 2 uur voordat hij verscheen.
Hij had het werk wel behoorlijk onderschat. Eerst sprak hij van 1 dag werk. Uiteindelijk heeft hij op pinksteren een aantal uren gewerkt, pinkstermaandag opnieuw een aantal uren – en het weekend daarop nog bijna drie dagen. Het geld dat hij vroeg, heeft hij dus dubbel en dik verdiend. Hoe het mogelijk is om een bedrijf te runnen als je planning en je inschattingen zo verkeerd zijn, is voor mij onbegrijpelijk. De mentaliteit van de Hongaarse stielmannen doorgronden lijkt nóg moeilijker dan de taal te leren.
Maar uiteindelijk staat onze trap er. Nu zelf nog het balkonnetje boven in dezelfde kleur herschilderen, en dan ziet het er helemaal perfect uit. En binnen kunnen we nu beginnen aan het afbreken van de binnentrap, en het dichtmaken van het trapgat.
